PISjournal–Pravni aspekti izraelskog napada na Gazu:
Princip samoodbrane
Pravdajući svoje napade na Pojas Gaze, Izrael tvrdi da ima pravo napasti Pojas Gaze braneći se i u okviru prava na legitimnu samoodbranu. Međutim, u Međunarodnom običajnom pravu i 51. članu Povelje Ujedinjenih nacija, legitimna samoodbrana uslovljena je „oružanom agresijom na nezavisnost, suverenitet i teritorijalni integritet države“, što je u suprotnosti s pravnim principom narodnog otpora jedne zemlje naspram očite nepravde i ugnjetavanja, što će biti naglašeno u ovom članku. Zapravo, pravo na samoodbranu od agresora ima narod Gaze. Pitanje mogućnosti djelovanja nedržavnih aktera (oružanih grupa) u okviru prava na legitimnu odbranu i u pravcu suprotstavljanja stranoj agresiji je također jedno od pitanja o kojima se treba raspravljati u savremenom pravu.
O ovoj temi se raspravljalo i u slučaju islamskog otpora u Libanu.Naravno, neka tumačenja pitanje legitimne odbrane definišu kao međudržavno pitanje, ali s obzirom na nedavni sukob i na državničku prirodu Hamasa u Gazi, nije potrebno ograničiti se na ovo usko tumačenje međunarodnog prava.
Princip proporcionalnosti
Jedna od tema kojim se bavi međunarodno pravo kada su posrijedi krize i vojni sukobi je poštivanje principa proporcionalnosti i paralelnosti međunarodnog humanitarnog prava. Čak i da je, na osnovu svojih tvrdnji, izraelski režim djelovao na osnovu samoodbrane – to ne može biti opravanje za zapostavljanje ljudskih prava i prava civila u Gazi. Ljudska prava imaju istu vrijednost za strane uključene u sukob i u svakom slučaju, civilno stanovništvo u Gazi se nalazi pod zaštitom međunarodnog prava.
Borba protiv terorizma
Cionistički režim tvrdi da je Hamas teroristička grupa i da se u svojim napadima bori protiv terorizma. Ova tvrdnja nije u skladu s međunarodnim standardima. Opis Hamasa kao terorističke organizacije iznijele su samo izraelske vlasti i neke zapadne vlade te on nije međunarodno prihvaćen. Čak da se on prihvati, to ne oslobađa cionistički režim poštivanja osnovnih standarda međunarodnih ljudskih prava u suočavanju s Hamasom, a posebno s narodom Gaze.
Napadi na bolnice, džamije, univerzitete i stambena područja i ubijanje civila nema nikakvo opravdanje u okviru legitimne odbrane i borbe protiv terorizma.
Primjena kolektivnog kažnjavanja civila zabranjena je međunarodnim pravom i u suprotnosti je s načelom individualne krivične odgovornosti. Stoga, izraelska primjena kolektivne kazne protiv naroda Gaze protivna je međunarodnom pravu. Na osnovu toga, radnje ovog režima mogu se čak procesuirati i kao genocid. Opsada Pojasa Gaze, izgladnjivanje civilnog stanovništva i ubijanje civila su djela koja se kvalificiraju kao krivična djela i prema Dopunskim protokolima Ženevske konvencije iz 1977. i standardima međunarodnog prava smatraju se međunarodnim zločinom. Izvršenje ovih radnji uzrokuje individualnu i ličnu odgovornost izraelskih zvaničnika koji su odobrili i naredili njihovo izvođenje i izraelskih vojnih snaga koje su te akcije poduzele.
Cionistički režim i kršenje humanitarnog prava
Sve akcije koje je Izrael preduzeo na okupiranim teritorijama (prema međunarodnim dokumentima) u suprotnosti su sa Ženevskim konvencijama iz 1949. godine. Ženevska konvencija definira niz zadataka i obaveza za okupatorsku stranu koje okupatorska vlada mora ispuniti. Članovi 13 i 27 Ženevske konvencije propisuju da civili moraju biti zaštićeni od bilo kakvog nasilja. U stavu 3 člana 33 se kaže da su brutalna djela prema civilnom stanovništvu zabranjena. U stavu 1 i 2 člana 34 Ženevske konvencije kaže se da su teroristički akti i kolektivno kažnjavanje zabranjeni. U drugim stavcima Konvencije navedene su tačke koje uključuju akcije Izraela. Član 57 pominje da se civilne bolnice ne smiju zauzimati. U drugim člancima se kaže da je zabranjeno zauzimanje ili uništavanje kulturnih dobara, što se odnosi i na džamije i crkve.
međunarodno pravo međunarodno pravo međunarodno pravo međunarodno pravo
Ekskluzivno PISjournal
